Inhoud
WIE EEN KUIL GRAAFT VOOR EEN ANDER
SAMENVATTING
Je vindt soms verticale opeenvolging van ringvormige vuursteenknollen die meerdere vuursteenlagen doorkruisen. Het ontstaan van deze paramoudra’s is toegeschreven aan Bathichnus paramoudrae, metersdiep gravende wormen. Als we verbreiding en variatie van deze speciale vuursteenknollen beter kennen, dan begrijpen we meer van de oorsprong en vorming van verkiezeling in het krijt.
INLEIDING
Verticale ringvormige vuursteenknollen die meerdere vuursteenlagen doorkruisen in schrijfkrijt, spreken al vroeg tot de verbeelding (Worm, 1655) en werden gezien als grote verkiezelde sponzen (Buckland, 1817). Werner Felder (1971a) beredeneert voor het eerst dat zij waarschijnlijk het resultaat zijn van diepe bioturbatie. Dit wordt verder aannemelijk gemaakt na een uitgebreide studie door Bromley et al. (1975), die de aandacht vestigen op vroege mineralisatie van het krijt door de veronderstelde activiteit van een borstelworm. Werner Felder (1980) wijst vervolgens op het voorkomen van vergelijkbare vuurstenen, verkiezelingen en andersoortige mineralisaties rond diepe graafgangen in het tufkrijt, Vaalser groenzand en Akens zand. Zijlstra (1994a) verklaart de verschillende vormen van mineralisatie in en rond de graafgang als een gevolg van verschillen in zuurstofconcentratie in samenhang met microbiële activiteit. Het is aannemelijk dat Bathichnus een gang graaft voor de stimulatie van bacteriën waarvan het zelf profijt heeft.
WAARNEMING
Als verkiezeling en vuursteenvorming vroeg beginnen, al tijdens of kort na de afzetting van het krijt, dan zal de concentratie en verdeling van silica veranderen met de diepte onder het voormalig sediment oppervlak. Mogelijk dat de verkiezeling rond een diepe graafgang, die meerdere van deze lagen doorkruist, de vroege ontwikkeling van verkiezeling en vuurstenen weerspiegelt.
METHODE
We kunnen de relatie tussen...lees meer